Maarten Engwirda (1943) studeerde rechten aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ook volgde hij een postdoctorale opleiding Internationale Betrekkingen. Al tijdens zijn studie werd hij lid van D66 en maakte hij deel uit van de werkgroep Ontwikkelingssamenwerking. Van 1968 tot 1970 was hij in dienst bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
In 1970 werd Engwirda medewerker van de Tweede Kamerfractie van D66. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 28 april 1971 kwam hij in de Tweede Kamer. Hij werd tevens lid van het Europees Parlement, dat toen nog niet rechtstreeks maar door de nationale parlementen verkozen werd. Na de teleurstellende uitslag bij de Tweede Kamerverkiezingen van 29 november 1972, waarbij D66 – tegen de zin van Engwirda – optrok met de PvdA en de Politieke Partij Radikalen (PPR), moest hij de Kamer alweer verlaten. Hij hield zich vervolgens met de energieproblematiek bezig, eerst als beleidsmedewerker bij Buitenlandse Zaken en later bij het Internationaal Energie Agentschap in Parijs.
Nadat D66 onder partijleider Jan Terlouw haar organisatorische wederopstanding beleefde, keerde Engwirda na de Tweede Kamerverkiezingen van 25 mei 1977 terug in de Kamer. De electorale bloei onder Terlouw bleek van korte duur. Na de onsuccesvolle deelname aan het tweede kabinet-Van Agt (1981-1982), verloor D66 bij de Tweede Kamerverkiezingen van 8 september 1982 zwaar. Terlouw trad af en Engwirda werd tegen wil en dank aangewezen als nieuwe fractievoorzitter en partijleider. Net als Terlouw tegen het midden van de jaren zeventig erfde Engwirda een partij in crisis. Waar Terlouw het milieuvraagstuk had benadrukt en zijn voorganger Hans van Mierlo het accent op staatsrechtelijke vernieuwing had gelegd, wilde Engwirda dat D66 zich ook ging profileren op sociaaleconomisch terrein. Hier kwam uiteindelijk weinig van terecht, mede door gerommel binnen de partij en een daling van D66 in de opiniepeilingen. Er kwam kritiek op het functioneren van Engwirda, die te weinig uitstraling zou hebben. In het debat over de inhoudelijke richting van de partij wist Engwirda geen leidende rol te vervullen. Toen Van Mierlo in juni 1985 aankondigde zich kandidaat te stellen voor het lijsttrekkerschap van de Tweede Kamerverkiezingen van 21 mei 1986 kwam aan het partijleiderschap van Engwirda een einde.
Engwirda bleef tot 1989 Tweede Kamerlid. Tussen 1990 en 1996 was hij lid van de Algemene Rekenkamer, waarna hij naar de Rekenkamer van de Europese Unie verhuisde. Daarvan bleef hij lid tot 2011.
