D66 heeft nooit veel op gehad met een aparte vrouwenorganisatie: zowel in politiek als maatschappelijk opzicht zou er immers geen verschil mogen zijn tussen vrouwen en mannen. Afzonderlijke aandacht voor vrouwen in de partijorganisatie zou zelfs strijdig zijn met de emancipatiegedachte. Ook zou het tot interne verdeeldheid kunnen leiden. Wel stelde het Wetenschappelijk Bureau in 1977 een (gemengde) emancipatiewerkgroep in.
Deze emancipatiewerkgroep stelde vast dat binnen D66 ‘vrouwenzaken nog veel te weinig profiel krijgen’. Op haar aandringen stelde het hoofdbestuur in augustus 1979 het Politiek Emancipatie Activeringscentrum (PEAC) in, met als doel de standpuntbepaling van D66 op het gebied van vrouwenemancipatie uit te diepen en uit te dragen. De organisatie kreeg de status van adviescommissie van het hoofdbestuur, en probeerde vanuit die rol een netwerk van lokale en regionale werkgroepen op te zetten rondom het thema emancipatie. Verder zette PEAC zich ook in om de vertegenwoordiging van vrouwen binnen de politiek te verbeteren, eerst door emancipatie als inhoudelijk thema op de politieke agenda te zetten en later ook door vrouwen binnen D66 te motiveren om zich verkiesbaar te stellen voor bestuurlijke en politieke functies.
Het PEAC was binnen de partij vertegenwoordigd in verschillende organen, zoals het hoofdbestuur en de Stichting Wetenschappelijk Bureau, evenals in verschillende externe platformen voor de economische zelfstandigheid, lichamelijke integriteit en politieke vertegenwoordiging van vrouwen. Naast het stimuleren van bewustzijn over gendergelijkheid binnen de partij fungeerde het PEAC voor de buitenwacht ook als spreekbuis voor het emancipatiebeleid van D66. Vanaf het eind van de jaren tachtig richtte het PEAC zich ook op de vorming en scholing van vrouwelijke leden, in het bijzonder met het oog op gemeenteraadsverkiezingen.
‘Hoewel het PEAC steeds benadrukte geen vrouwenorganisatie te zijn maar een gemengde emancipatiecommissie, vervulde het in D66 toch steeds meer de functie van een vrouwenorganisatie’, aldus de politicologe Hella van de Velde. In 1994 hield het PEAC op te bestaan; de emancipatiemissie werd voortgezet onder de naam Commissie Vrouwenrechten/Mensenrechten. Deze naam zou meer herkenbaar en inclusief zijn in het licht van (inter)nationale ontwikkelingen op het gebied van vrouwenemancipatie.
Inmiddels bestaat ook de Commissie Vrouwenrechten/Mensenrechten niet meer. D66 heeft echter nog wel een interne organisatie die zich bezig houdt met de emancipatie van vrouwen: het in 2015 opgerichte Els Borst Netwerk (EBN), vernoemd naar de bekende D66-politica Els Borst. Dit netwerk richt zich op het stimuleren van gendergelijkheid en diversiteit in de politiek en in de samenleving. Om dit doel te bereiken organiseert het EBN onder meer congressen die trainingen, workshops en netwerkmogelijkheden aanbieden voor vrouwen.
